علاوه بر آب ساده، چای نظیر چای زعفرانی سحرخیز در کنار قهوه محبوب ترین نوشیدنی در جهان است.
از راهب بودایی گرفته تا کارمند شرکت، چای مرزی ندارد.
در واقع، روزانه بیش از دو میلیارد فنجان در کره زمین، آسیا، آفریقای جنوبی یا اروپا مصرف می شود و افزایش تقاضا همچنان رو به رشد است.
برای هزاران سال از زمانی که گیاه چای (Camellia sinensis یا C. sinensis) برای اولین بار در چین کشت شد، مردم به دلایل زیادی مانند تحریک، آرامش و اثرات درمانی (طب جایگزین) دم کرده برگ های آن را می نوشند.
علیرغم وجود همه جانبه چای در جوامع باستانی و مدرن، تاریخچه اهلی شدن گیاه چای کاملاً دقیق نیست و موضوع اکتشافات منظم است. به این ترتیب، به لطف توالی یابی مدرن ژنوم C. sinensis
مطالعات محققان در مورد تکامل داخلی چای دیدگاه های جدیدی را به خود جلب می کند.
در واقع، اطلاعات ژنتیکی، همراه با شواهدی از متون تاریخی و باستان شناسی، می تواند منجر به گیاهان قوی تر و با کیفیت تر شود.
با این حال، تولید کنندگان چای (چای از سیلان یا سریلانکا، چای ژاپنی، کوهپایه های هیمالیا، استان های فوجیان، چای از آسام و غیره)، باید با شرایط محیطی در حال تغییر دست و پنجه نرم کنند.
این تغییرات آب و هوایی قابل توجه جهانی دما و بارندگی را تغییر می دهد که به نوبه خود بر کل زنجیره تولید چای تأثیر می گذارد.
علاوه بر تغییر مکان و نحوه رشد چای، طعم آنها (کیفیت طعم) و اثرات بالقوه سلامتی در حال تغییر و تغییر است.
بر اساس منابع تاریخی، ورود چای به اروپا از قرن شانزدهم آغاز می شود، زمانی که بازرگانان هلندی شروع به آوردن آن به اروپا در مقادیر زیاد به طور مستقیم از چین و خاور دور کردند.
در آن زمان، چای نوشیدنی کمیاب بود که تعداد کمی از آن مصرف می کردند، اما انگلیسی ها عاشق آن شدند تا بخشی از زندگی روزمره در بریتانیا شود.
به سرعت، بریتانیا در اولین بحث ها در مورد خواص مفید آن برای سلامتی، تا زمان ظهور چای های طعم دار، چای در کیسه های چای و تمام لوازم مصرف چای در طول انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم، تبدیل به تکیه گاه اصلی شد.
